اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

یک بامداد

  

یک بامداد از خواب برجستم.شاید ده دقیقه هم نبود که چشمان فرو بسته بودم ... مرا می خواند.قلم بر داشتم و کابوس خویش را نوشتم.درست۱.بامداد بود. 

 

 

 

بر بسته لب خاموش 

نگاه می دارد بر من که هر لحظه 

بر بال ابر فراموشی 

هر خاطره که در آن قهقرایی ست مست 

مدهوش 

و خراب در گوشه خیابان 

فرد 

در تکرار بازسازی مرد  

                            که منم 

نقش واره اندام خویش می سازد 

با ترس 

در زیر نقاب دلقک 

به هر کس 

 

 

 

                                                                                               ۱۰/۱۲/۱۳۸۴ 

                                                                                                  ۱.بامداد