یک بامداد

یک بامداد از خواب برجستم.شاید ده دقیقه هم نبود که چشمان فرو بسته بودم ... مرا می خواند.قلم بر داشتم و کابوس خویش را نوشتم.درست۱.بامداد بود. 

بر بسته لب خاموش 

نگاه می دارد بر من که هر لحظه 

بر بال ابر فراموشی 

هر خاطره که در آن قهقرایی ست مست 

مدهوش 

و خراب در گوشه خیابان 

فرد 

در تکرار بازسازی مرد  

                            که منم 

نقش واره اندام خویش می سازد 

با ترس 

در زیر نقاب دلقک 

به هر کس 

                                                                                               ۱۰/۱۲/۱۳۸۴ 

                                                                                                  ۱.بامداد