خواب خام زن

خواب خام زن درون لحد

در پیچیده چون کفن، ابر به بالای سر:

دام، دام،دام

             صدای طبل گوش نانواز

آمیخته با گریه مادر

                               در این روز قتل

من به بالین طفل مرده می دارم نفس

روز جمعه

       زنگ دوم

                زیر سیلاب نگاه هر قوم

                                        لحظه ای

                                                 صدا گم

« های! هویی نیست؟»

 اندیشناک می کنم نظر

گربه سیه بر بلندای تخت

                    می زند لیس تن مرده را

« هیچ کس» هم نیست

و ندارد گذر

این « بخت سوخته» را بدارد از این کار

                                              بس بیهوده

                                                            عبث

اما

طفل مرده جان گرفت

د رخیال واهی گربه

                 و گربه از شادی

                                  پر کشید چون قناری

بر جست بر ترک درخت و ...

رفت

باز می زنند به سر زنان چادر سیاه

عمه و خاله و آسیه و لیلا

                            در این روز کم

خورشید را درون گوش مرده برند موران

و چشم او را بیرون آرند کلاغ

واغ واغ واغ

              صدای یوز یست خسته!

                                    وز شکار قورباغه مایوس

می کند از دور به جسم مرده نظر

و می پراکند از دل افسوس:

« که ای کاش می شناختم قاتل را از دور»

حیف گذشت!

              مجسمه شد یوز

                               از غم

                                   بعد مردم در آنجا زیارت ساختند

                                                                       به یاد او

می گذشت چوپان

چوب به دست

دشت را بنهاد زیر پا

دید مردم یر به تو

                   اشک ریزان

ماند مبهوت

            از غم طفل

آب شد از زیارت تا سردره

جوی ها شد پدید

                   جو به رنگ خون بود

و شد گندم

قسمت نذر مردم

                                                                                   ۱۳۸۴/۱۱/۱۵