اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

مترسک ۱

باد می وزد و

من

می لرزم

چون مترسک سر جالیز

                           زار

نعره می کشم

با دهانی بسته

به گوش های نا شنفته

باز

 

باد می وزد و

من

می مانم

امید آن که رسد کلاغی وز دور تک

و او را

         بترسانم

                 به آواز

بلند، رسا

، گرفته

        چون خوانندگان بلوز

اشک آورم

ابرها

ابر هایی که در بالای سر من

                           چونان رقاصان میکده ای متروک

خویش را بزک می کنند

به نور خورشید

 

باد می وزد و

من

می سوزم

زیر نور بی رحم آفتاب

و دختر امروز نمی آید

                             _ دختر کشاورز را می گویم _

تا به این نقش من خندد

و با مداد کوچکش

                تصویر مرا در میان این دشت

تنها بکشد

       ناراست

               کج

                خشک و

     تنها

 

باد می وزد و

 

 

                                                                     ۵/۴/۱۳۸۵

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد