۰۰۰---۰۰۰

و باد در مو ج موهایت جاری ست

ای که در چشمان من شکوه اوج پروازی

تن فرسوده مرا چون خاکستر گوران

                                    به هوا فرستید

تا لختی بر سیاهی موج تو فرود آید

                                          شاید

درخت کژ خشک در میانه انگشت ام

                         می شکند قبل از آن که قلم گردد

و به خون ماهیان دریایی آخرین

                       نبض شمارشگر باران بر کوشک خانه ی خشتی

آفرینش هوای کاه گلی در این زمان باشد

                                               باشد

در گیره کاغذ شستی جسم خود

                  به عاریت می نهم

تا بر این تن

        هر چه سفیر از میانه سازی شکسته سراید

                                         بنگارم

تا نقش شکار آدمیان بی چهره تا لبخندی مبهم زنی زیبا

       و امتدادش به شانه گیسو فرو بنشسته گالا

                            را نا چیز بدارم

      من از تو می نویسم

ای که در چشمان من شکوه اوج پروازی

                                                                                                                    ۱۳۸۸/۵/۳                                                                        

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

۱- روز شعر و ادب گرامی باد.

۲- گُوُر : گوور٬ یکی از فرقه های هندو ٬

          در  سالیان نه چندان دور که هنوز هند جزیی از خاک انگلستان به شمار می رفت.سربازان هندی همراه سپاهیان انگلیسی در جنوب حضور داشتند.حضور گور ها در هرمزگان به گونه ی بود که مناسبت های مذهبی و آیینی خود را در کنار مسلمانان انجام می دادند.برای خودشان در بندرعباس عبادتگاهی ساختند.خاکستر مردگان خود را در خوری بین محله سیم بالا و محله سریگ به آب می دادند.که این خور به خور گورسوزان شهرت یافت و تا کنون به همین نام خوانده می شود.

---> در بند سوم به گورها (گوران) اشاره کرده ام.