مردی که دنیا را فروخت

مردی که دنیا را فروخت                                                                                The Man Who Sold The World

بر فراز پلکانی می رویم                                                                                       We passed upon the stair

سخن می رانیم از آنچه بوده ست                                                                           We spoke of was and when

هرچند من آنجا نبوده ام                                                                                            Although I wasn't there

              می گفت: دوستش بوده ام من                                                                 He said I was his friend

                                      که ناگهان سر رسیده ام                                    Which came as a surprise

خیره به چشمانش، گفتم:                                                                                                I spoke into his eyes

              در تنهایی مرده ای ، به گمانم                                                             I thought you died alone

    در زمان های خیلی ، خیلی دور                                                                                A long long time ago

نه، وای نه                                                                                                                       Oh no, not me

هیچ واسطه ارواحی نیست                                                                                           We never lost control

تو روبرو شده ای                                                                                                         You're face to face

         با مردی که جهان را فروخت                                                With The Man Who Sold The World

خندیدم و دستانش را فشردم                                                                               I laughed and shook his hand

و راه خانه را در پیش گرفتم                                                                            And made my way back home

در جستجوی لانه و سرزمین خود                                                                         I searched for form and land

                    سالیان سال سرگردان بودم                                    For years and years I roamed

   با نگاهی خیره می نگریستم بی دلیل                                                                     I gazed a gazeless stare

                               به میلیون ها مکان                                           At all the millions here

گویا در تنهایی باید می مردم                                                                                       I must have died alone

      در زمان های خیلی ، خیلی دور                                                                      A long, long time ago

کسی چه می داند ؟                                                                                                                Who knows?

وای نه                                                                                                                                      Not me

هیچ واسطه ارواحی نیست                                                                                           We never lost control

تو روبرو شده ای                                                                                                         You're face to face

             با مردی که جهان را فروخت                                                 With the Man who Sold the World

1-      ترجمه این شعر را در 2 مهر به یاری خانم مهدیه شیخی انجام داده ام.

2-      دیوید رابرت هاوارد جونز در سال 1947 در لندن به دنیا آمد.او نام هنری دیوید بووی را برای خود برگزید.گرچه در کشور ما دیوید بووی آن چنان که شایسته است شناخته شده نیست.اما در جهان موسیقی معاصر و به خصوص موسیقی راک یکی از تاثیر گذارترین هنرمندان بوده است.او جایگاه موسیقی الکترونیک را ارتقا داد.خلاقیت او در آهنگ سازی از سویی و ترانه و اشعار پیچیده و سورئال اش از جهت دیگر از او هنرمندی منحصر به فرد ساخته است.پوشش های بووی و آرایش و گریم های اغراق آمیز او که بیشتر به بازیگران پانتومیم می ماند.تاثیر شگرفی در بین خوانندگان راک نهاد.دیووید بووی که از چهره اش به عنوان بوم نقاشی استفاده می کرد.هنرمندان دیگر را به هر چه نمایشی کردن برنامه هایشان فرا خواند.بعد از بووی خوانندگان بسیاری پیدا شدند که چهره هاشان را اغراق آمیز رنگ آمیزی می کردند؛ لنزهای رنگی استفاده می کردند و یا چون او لباس های عجیب و غریب می پوشیدند.دیوید بووی گونه دیگری از انسان معاصر را نه تنها در آثارش بلکه در ظاهر و شخصیت سازی خود معرفی نمود.او گاهی چون زنان لباس می پوشید و آرایش می نمود.و گاهی چون شخصیت های داستان های علمی تخیلی به شکل عجیب و غریبی در می آمد و ادعا می کرد که از کره دیگری به روی زمین آمده است.اما در همه حال با زن و فرزندش زندگی آرامی را می گذراند.او بازیگری بود که سن نمایش را به اندازه تمام مکان های که می رفت گسترده بود.