خفته ام
دیرگاهی چند میان پاره کاغذها
( بر روان جویی)
پر از بوی غم و اندوه و افغان
مانده آژیر ماشین ها ... طنین هر روز به وقت بیدار باش
ولی هرگز
من بر نخواهم خاست
۱۳۸۵/۲/۲۹