اپی نوروزی
وبلاگ ابوذر نوروزی نژاداپی نوروزی
وبلاگ ابوذر نوروزی نژاددرباره من
می خواست بار امانت را کشد؛ زین رو نقاش شد.
ادامه...
بهار
برگ های سبز می رست
در کمانه چشمانت
زمانی که من در میان ماسه های نرم ساحل
به زیر درخت
چشمان نیمه باز خود را به آسمان دوخته ام
زیر نور سوزنده چشمانت
که قیامت را به ابدیت پیوند می زند
می رقصی
و از رد پاهایت
گل های سرخ و زرد
می شکفند در ساحل دریایی مواج
میان جارِ جارچی در میدان شهر
کشتی لنگر انداخته
از مردمانی هزار رنگ
زنان می خندیدند و مردان می چرخیدند
در سماع بی انتهای بوی عطر
که به گیسوی سیاهت زده ای
معجزه می سازی
از نقش حنا
با طرح گل های پیچان
که با ساق دستانت پیوند می خورد
یک روز
زهرا از پله های خانه شان بیرون پرید
تا در سایه ابر های سیاه
از باران بگوید
با کودکان هم سالش در کوچه های
باریک
نمی داند
باران از سر انگشتانت جاری ست
من در سایه درخت
نقش زنی را می کشم
که آب از دریا بر می گرفت
آب در کوزه سفالین او
به شمش طلا بدل می شد
و به سویم آمد
آب را در لیوانی بلورین
برایم ریخت
و من غرق شدم
۱۳۸۸/۱۲/۲۹
----------------------------------------------------------------------------------
سال نو بر همه مبارک (چه دوست و چه دشمن)!