هبوط

مردی میانه با صورتی کشیده

او  آسمان را در قمار به چشمان الماسین زنی باخت

نفرین اهل هوا را بر خود خرید

آوارگی بیابان و هبوط خود خواسته را نیز

برای کشف زن لابه کرد بو شاید خداش به چشم دیگری به او نگرد

در این سیل هیچ نیافت

جز فریادهای شبانه چو زمین را لرزان به زیر پا پندارد 

و مکاشفه های هذیانی بامدادن در پس مه

که خود و زن را رشته های در هم پیچیده که از زمین سر بر آورده اند 

دید.

نیمه دیگر خود را کشت و در پهنای زمین کاشت

چون دانه ای که پرنده سیه بختی از ترس رقیب پنهان کند

و از آن روز آواره تر از پیش خواندش

برای تسکین موسیقی را خلق کرد                                و این اهرمن درون اوست.